vanaf 26-06-2021
data en tijden zodra deze bekend zijn op filmhuis oosterbeek
lees meer over het 1,5 meter protocol >>
Anouk Mulders (1977), beeldend kunstenaar en docent aan Artez en HKU, volgde haar opleiding aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht en de MaHKU. In de periode ertussen studeerde zij Algemene Cultuurwetenschappen aan de Radboud Universiteit.
In de beide kanten van haar beroepspraktijk staat nieuwsgierigheid centraal. Niets is wat het lijkt. Zo zijn voor haar sinds COVID-19 begrippen als ‘ver weg’ en ‘dichtbij’ diffuus geworden doordat je in een digitale wereld afstanden kunt overbruggen zonder dat je fysiek bij elkaar bent. Wat ver weg leek, blijkt soms opeens dichtbij en wat dichtbij is, wordt opeens heel ver weg. Achter een scherm kun je je verstoppen, een kader kiezen, een filter toevoegen, een deel presenteren en een ander gedeelte verbergen. Dat doet ons anders naar onszelf kijken en stelt nieuwe vragen over wie we zijn en vooral WAAR we zijn. Fysiek, mentaal, online, offline, analoog, digitaal… Waardoor ben je ergens?
Deze tijd brengt een complexiteit met zich mee met betrekking tot tijd, plaats en werkelijkheden. Anouk laat handelingen als het in- en uitzoomen, het scherpstellen een rol spelen in haar werk. Maar ook is er veel aandacht voor de turende blik, de blik die verdwaalt, in het niets verdwijnt. Een plek zonder bereik. Ze helpen in het krijgen van overzicht op de wereld en antwoord op de vraag waar je je bevindt. Met haar beelden nodigt Anouk je uit om bewuster te zien, aandachtiger te kijken en de vraag bewuster te laten weerklinken.
Onderdeel van Anouk’s werk zijn haar 24-uurs projecten waarbij ze zich 24 uur ergens begeeft. Door isolatie intensiveert zij haar blik en dat levert beelden op die een neerslag vormen van de tijdelijkheid tussen ruimte en mens.
‘Zoals gedachten dwalen door mijn hoofd, beweegt mijn blik zich door de ruimte. Zodoende vallen binnen en buiten even samen. Het gaat niet om wat ik fotografeer of schilder, maar om hoe ik ergens naar gekeken heb. Dit levert een vervreemdend spanningsveld op. In het meest ideale geval slaat mijn foto een brug tussen mijn langdurige beleving van een ruimte en de vluchtige blik van de toeschouwer.’
Het kader van de foto, de rand van de tekening of de muren van het klaslokaal… Welke rol spelen bijna onzichtbare elementen – zoals de witruimte, de tijd, de sfeer of de tussenruimte – daarin? Door grote formaten wordt de stilte voelbaar. Anouk wil de aandacht vestigen op ogenschijnlijk onzichtbare zaken, het spoor van de dingen, de onderliggende processen: aandacht voor de ruis!
Expositiedata en tijden: zodra deze bekend zijn op Filmhuis Oosterbeek
